Европските потрошувачи испратија јасен сигнал: дигиталното евро ќе има смисла само ако е сигурно, едноставно и без трошоци за корисникот. Новото истражување на европското здружение на потрошувачи (BEUC), спроведено на повеќе од 10.000 испитаници во 10 земји од еврозоната, покажува дека 87% сметаат дека дигиталните плаќања треба да бидат бесплатни, а 86% се загрижени за сценарија со измами и враќање на средствата. Тоа практично поставува три критериуми без кои проектот ќе се соочи со скепса: нулти кориснички такси, високи стандарди на поврат при измама и исклучително едноставно корисничко искуство, особено за оние што денес тешко се снаоѓаат со дигитални плаќања.
Централната идеја на проектот е дигиталното евро да биде електронски еквивалент на готовина без финансиски ризик за носителот, различен од депозитите во банка и од криптоактивите, и да ја намали зависноста од американските процесори Visa и Mastercard. Но додека Европската централна банка уверува во приватност, безбедност и пристапност, политичката расправа продолжува: министрите за финансии договорија компромис — Советот да има збор пред ЕЦБ да донесе конечна одлука за издавање, и да се постави лимит за максималниот износ што граѓаните би можеле да го држат, за да се ублажат стравувањата од одлив на депозити.
Процедурно, Европската комисија ја предложи регулативата уште во јуни 2023, но таа сѐ уште чека зелено светло од Парламентот и Советот. Дури потоа ЕЦБ ќе реши дали да влезе во подготовкова фаза од приближно две и пол години, со можен старт на средината од 2029 година. Паралелно, само седум од дваесетте земји од еврозоната имаат сопствени национални картични шеми, што ја засилува геополитичката аргументација: дигиталното евро како прашање на европски суверенитет во плаќањата, вклучително и прекугранично.