Ако геополитичките фактори досега ја притискаа ЕУ да избере страни, во последно време сојузот на Пекинг со Москва ја принуди да ги преиспита своите односи со втората по големина економија во светот. Кинеските инвестиции паднаа за 22 отсто во споредба со 2021 година и за 77 отсто од нивото од 2016 година.
Германскиот канцелар Олаф Шолц ја официјализираше промената во ставот на Европа оваа недела кога ја повика ЕУ да ја намали зависноста од Кина, бидејќи односите меѓу двете страни го зајакнаа „на кинеската страна“ елементот на конкуренција и ривалство. Неговата изјава се совпадна со ветувањето на Италија дека ќе се повлече од новиот Пат на свилата на кој се приклучи во 2019 година, предизвикувајќи сензација како единствена земја од Г7 вклучена во проект на кинеско влијание.
Претседателката на Европската комисија Урсула фон дер Лајен рече дека ЕУ не се залага за одвојување на европските економии од Кина, туку за „паметен процес на намалување на ризикот“ во односите со Кина. Сите овие позиции го одразуваат свршениот факт на обидот на многу европски земји, почнувајќи од самата Германија, но и Италија, Велика Британија, Данска и Холандија, да го запрат кинескиот напредок со забрана на кинеско преземање европски компании.
Резултатот се рефлектира во остриот пад на кинеските инвестиции во ЕУ и Британија, кои минатата година беа ограничени на 7,9 милијарди евра и бележат пад од 22 отсто во однос на 2021 година. Но, како што истакнува Агенцијата на Обединетите нации за индустриски развој (УНИДО), ова е пад од неверојатни 77 отсто во споредба со нивоата од 2016 година и се должи не само на промената на ставот на Европејците, туку исто така и на контролите што Пекинг ги воведе врз движењето на капиталот, анализира Катимерини.