Парите доаѓаат во банките побрзо отколку што успеваат да ги позајмат, па затоа некои германски банки престанаа да прифаќаат готовински депозити на граѓаните. Штедилницата на Шпаркасе Дизелдорф ги одби клиентите со премногу пари на нивните сметки, пишува Билд.
Кој не се согласи со најавената затезна камата од 0,5 проценти или доброволно не го намали износот на неговата сметка, може да очекува од штедилницата да ги пренесе парите насилно до локалниот суд, каде што ќе бидат депонирани до ново известување.
Банките не знаат каде да одат со парите. Со ограничениот начин на живот наметнат од епидемијата и сè што е поврзано со неа, оние кои минатата година не останаа без приходи поради затворањето и пропаѓањето на економијата, почнаа да акумулираат пари што не можат да ги потрошат како порано во предпандемичниот период.
Парите на тој начин станаа трошок за банките. Од јуни 2014 година, Европската централна банка инсистира на негативни каматни стапки, што значи дека банките всушност наплаќаат за да чуваат пари. Ова, се разбира, не им одговара, па барем дел од овие трошоци се пренесуваат на нивните корисници.
Од минатата година, негативната каматна стапка на Европската централна банка е околу половина процент и веројатно нема да скокне на позитивната страна во догледно време.
Банките првично се спротивставуваа на давачките за физички лица – дури и со зголемување на другите банкарски такси, но сега давачките станаа реалност за сите.
Така, според локалните здруженија на потрошувачи, најмалку 260 германски банки им наплатуваат на поединци за чување пари, а праговите се многу различни – од првото евро до половина милион евра. Во март минатата година, непосредно пред почетокот на пандемијата во Европа, овој број беше значително помал – 57. Наследствата генерално се движат помеѓу 0,4 – 0,6 % годишно.
Билд заклучува дека важен период од германската култура што донесе просперитет на земјата и нејзините граѓани е при крај.