Пред 150 години, на 12 декември 1873 година, динарот стана официјална парична единица во Србија со Законот за сребрени монети. Името динар е оригинално римско, латинско. Првично, тоа беше сребрена монета, која се појави некаде во средината на 3 век п.н.е. Латинското значење (денариус, денариј) значело десет.
Монетите со тоа име биле ковани во Римската империја цели 500 години. Тој збор стана синоним за пари воопшто. Оттаму, терминот бил прифатен во малку изменета форма кај Грците, како динарион, а потоа и кај Арапите. Златниот динар бил кован во Дамаск, почнувајќи од 696 година, по урнек на византиски златни монети, познати како солудус. Оттогаш се користи терминот динар. Оттаму името на динарот, изворно европско, индиректно се враќа на стариот континент, паралелно со ширењето на Арапите низ Медитеранот. Со векови подоцна, златниот динар, исто како и византискиот солидус, ќе биде широко користен како валидна монета, паралелно со другите монети, стотици години. Владетелите на Европа во тоа време, во раниот среден век, не ковале ниту златници. Врвот на вредноста за нивните способности беа сребрените монети.
Кај Србите името динар се јавува, колку што е познато, во 1214 година. Така за време на владеењето на Стефан Првовенчани (11961227), првиот крал од династијата Немањиќ. Во Србија паричката наречена динар ќе постои со векови, до крајот на постоењето на средновековната српска држава, односно падот на деспотизмот во 1459 година. Кова е од сребро. Во текот на 19 век, голем број монети, турски и европски, биле во оптек на територијата на модерна, обновена Србија, потсетува Каматица.