ММФ бараше продажба на земјоделско земјиште за нова транша кредити, а сега три конзорциуми со американски капитал поседуваат 28 отсто од обработливото земјиште.

Откако пред точно една година во Украина стапи на сила новиот закон за продажба на земјоделско земјиште, до денес три големи мултинационални конзорциуми со американски капитал купиле речиси третина од украинското обработливо земјиште.

„Australian National Review“ наведува дека тие три компании купиле 17 од 62 милиони хектари земјоделско земјиште или 28 отсто од вкупното обработливо земјиште на поранешна Украина.

Целата површина на Украина е 603.500 квадратни километри, а купени се 170.000 квадратни километри.

Клиенти се „Cargill“, „Dupont“ и „Monsanto“ (која формално е германско-австралиска компанија, но со американски капитал).

Меѓу најважните акционери на овие компании се „Вангард“, „Блеккрок“ и „Блекстоун“. Истовремено, „Блеккрок“ е фонд кој управува со имот од 10 трилиони долари, „Вангард“ со шест, а „Блекстоун“ со 0,9 трилиони долари.

Овој австралиски медиум прави паралела, наведувајќи дека во цела Италија се обработливи 16,7 милиони хектари.

Со други зборови, „украинската влада овозможи само три американски компании да поседуваат повеќе обработливо земјиште од една Италија, која е членка на Г-7“, пишува порталот и заклучува дека украинското земјиште повеќе не припаѓа на Украинскиот народ.

Кога законот за продажба на земјоделско земјиште беше донесен и стапи на сила на 1 јули минатата година, цената по хектар беше околу 2.500 долари, но набрзо достигна 10.000 долари.

Дотогаш, земјиштето поголемо од два хектари можеше само да се издава, а цената почна да расте во 2015 година, кога се појавија првите навестувања дека ќе се укине дводеценискиот мораториум за продажба на земјоделско земјиште.

Во Украина се водеше долга дебата за тоа дали на странците треба да им се дозволи да купуваат земјиште.

Претседателот Володимир Зеленски рече дека планира да го постави тоа прашање до народот на национален референдум.

Во екот на протестите на земјоделците пред владините згради, тој велеше:

„Земјата им припаѓа на Украинците. Има страшни приказни за Кинезите, Арапите или вонземјаните кои ќе ни ја однесат земјата со вагони“.

Извештајот од април 2021 година на Меѓународниот монетарен фонд (ММФ), кој е еден од најголемите странски кредитори на Украина и го стави укинувањето на мораториумот услов за нејзиниот тогашен пакет заеми, предвидуваше во тоа време дека економското производство може да порасне од шест проценти на повеќе од 12 проценти во текот на следната деценија, во зависност од тоа како се спроведува реформата.

И покрај широкото противење за укинување на забраната за продажба на земјиштето, „оправдување“ се најде во фактот што помина толку време без парламентот да воспостави транспарентен механизам за продажба на земјиштето, што беше една од одредбите на законот од 2001 година.

Во едно од испитувањата на јавното мислење од времето на дискусијата за укинување на мораториумот, се покажа дека 81 отсто од испитаниците биле против продажба на земјиште на странци, додека само 13 отсто би ја поддржале таквата практика.

Дури две третини од испитаниците сметаат дека одлука од толкаво значење за државата треба да се донесе на референдум.

Повеќе од половина (58 проценти) веруваат дека земјоделското земјиште треба да биде во сопственост на државата, како што е случајот во Канада и Израел.

Официјалната статистика пред војната покажа дека околу 30 отсто од 43,6 милиони Украинци живееле во рурални области.

Според податоците на американското Министерство за трговија и Светска банка, земјоделската индустрија во Украина вработува повеќе од 14 отсто од работната сила, а извозот на земјоделски производи е најголемиот извоз на Украина.

Кога Украина беше дел од Советскиот Сојуз, фармите беа колективизирани и во сопственост на државата.

По распадот на СССР, оние кои работеа на фармите добија делови од земјата, иако беа потребни години за да ги донесат во нивна сопственост.

Следуваше краток период во кој беше дозволена продажба на земјиштето, а потоа во 2001 година беше донесен мораториум.

Бидејќи им беше забрането да купуваат и продаваат, многу Украинци кои станаа сопственици на земјиште во средината на 1990-тите, по распадот на Советскиот Сојуз, немаа друг избор освен да се потпрат на независното земјоделско производство, притоа давајќи им под закуп на поголемите земјоделски „играчи“ сето тоа е оставена.

Во минатото, таквите закупи обично изнесуваа околу 150 долари по акр годишно.

Поради дводеценискиот мораториум, во многу делови од државата станарите на земјиште станаа монополисти, а со стапувањето во сила на новиот закон се наметнаа како главни преговарачи за купување земјиште.